در گفت وگو با ایسنا تشریح شد
بهترین روش بازپرداخت به پزشكان چیست؟
بیمارستان دی: روش پرداخت هزینه های سلامت به ارائه دهندگان این خدمات، همچون مباحث مهم و البته چالشی نظام های سلامت در دنیاست و قاعدتا مجموعه بهداشت و درمان ایران هم از این قاعده مستثنی نیست.اهمیت این مورد از آنجاست كه لازم است بازپرداخت هزینه ها به ارائه دهندگان خدمات سلامت به گونه ای باشد كه علاوه بر تولید انگیزه خدمت در مجموعه كادر بهداشت و درمان، در عین حال از هزینه های اضافی هم جلوگیری كند.
امید مالوردی در همین راستا در گفت وگو با ایسنا، گفت: روش های پرداخت هزینه های سلامت به عرضه دهندگان خدمت در سطوح مختلف از مهم ترین ابزارهای مدیریتی برای اطمینان از دسترسی مردم به خدمات سلامت با كمترین هزینه انجام شده و در زمان مناسب است؛ روش هایی مانند FFS (پرداخت به ازای مورد)، سرانه (پرداخت به ازای جمعیت تحت پوشش)، حقوق (پرداخت به ازای ساعت)، DRG (پرداخت به ازای تشویق) و... كه البته هر كدام با معایب و مزایای متعددی همراه است. بر همین مبنا هنر مدیریت نظام سلامت این است كه بر مبنای نوع خدمت عرضه شده، بهترین روش بازپرداخت هزینه ها را طراحی كند كه هم انگیزه كافی برای عرضه این خدمات را در پزشكان و موسسات فراهم نماید و هم از تقاضاهای القائی و هزینه های غیرضروری جلوگیری كند.
وی اضافه كرد: آنچه كه تا كنون در بازپرداخت هزینه ها شاهد آن بودهایم، پرداخت هزینه های سلامت به روش گذشته نگر (FFS) و بدون هیچ محدودیتی است؛ روشی كه مورد تایید سازمان جهانی بهداشت بعنوان یك روش غالب نبوده و دائما سفارش به اصلاح این روش پرداخت شده است. این روش در كشورهای OECD جایگاهی نداشته و در كشوری مانند ژاپن با سقف گذاری های شدید مدیریت می گردد. در كشور ما بجز در عرضه خدمات سطح یك روستاییان كه مشمول نظام ارجاع بوده اند و به روش سرانه پرداخت می شود، تا كنون اقدام موثری برای اصلاح روش پرداخت صورت نگرفته است.
مالوردی با این اعتقاد كه اصلاح نظام پرداخت در كشورهایی كه سیاستگذاران شان عموما از ارائه دهندگان خدمات هستند، می تواند با مقاومت هایی روبرو باشد، اضافه كرد: از سوی دیگر با عنایت به نظام آموزشی ما كه عموما به درمان بیماران در بیمارستان ها می پردازد، پزشكان هیچ گونه نگرشی به میزان هزینه های تولیدی ناشی از تجویز خدمات نداشته و آنگاه كه قلم را بر روی كاغذ برای نسخه نویسی می گذارند، در مواردی اقدام به تجویز دارو و خدماتی می كنند كه حتی در نظام های درمانی خارج از كشور هم مورد تایید قرار نگرفته و در بعضی موارد ممكن است دلالان بازار دارویی و تجهیزات پزشكی هم بر تجویزهای آنها و عرضه خدمات شان تاثیر بگذارند.
این كارشناس بیمه اضافه كرد: قاعدتا آنچه كه سازمان های بیمه گر از پزشكان و بیمارستان های طرف قرارداد انتظار دارند، تجویز خدمات مبتنی بر گایدلاین ها و مشاركت در ریسك هزینه های تولیدی است و در همین راستا بیمه ها می توانند از اقدامات انگیزشی مانند پرداخت به موقع مطالبات استفاده كنند.
وی در انتها اظهار داشت: بدیهی است هرگاه سه ضلع مثلث شامل بیماران، عرضه دهندگان خدمت و سازمان بیمه گر بتوانند به تعادلی در تولید هزینه ها برسند، نظام عرضه خدمات به كارایی مطلوب خود دست خواهد یافت.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب