میزگرد دست اندركاران صنعت دارو؛(۱)
داروسازی در بن بست حمایت، دولت خودش را جای صنعت قرار دهد
بیمارستان دی: دست اندركاران صنعت داروسازی كشور، بر این عقیده اند كه وضعیت كنونی صنعت به شدت بحرانی است و اگر نتوانیم از این شرایط خارج شویم، مشكلات عدیده ای متوجه صنعت دارو خواهد شد.
به گزارش بیمارستان دی به نقل از مهر، میزگرد بررسی وضعیت صنعت داروسازی كشور، با حضور تعدادی از دست اندركاران این حوزه در محل دفتر یك نشریه برگزار گردید كه در بخش اول، دیدگاه های دو تن از نمایندگان سندیكای صاحبان صنایع داروهای انسانی ایران، مطرح می گردد.احمد شیبانی رئیس سندیكای صاحبان صنایع داروهای انسانی ایران، در میزگرد كارشناسی وضعیت صنعت داروسازی، اظهار داشت: قبل از انقلاب، داروسازی ما واردات محور و تجارت محور بود. حدود ۲۵ درصد از داروها در داخل از جانب شركت های چند ملیتی خارجی تولید می شدند. و ۷۵ درصد دیگر باز به دست همین شركت ها از داروهای تولید شده در كارخانه های خارج از كشور به بازار ایران وارد می شد. در این میان سهم كمی به شركت های كوچك ایرانی تعلق داشت كه اقلامی داروهای otc تولید می كردند. باید با صراحت گفت صنعت داروسازی پیش از انقلاب ایران رونق چندانی نداشت و پس از انقلاب، تحولات بسیار مثبتی در این خلاء بزرگ رخ داد كه ما باید به آن ارج بگذاریم. رسانه ها می بایست در این زمینه سنگ تمام بگذارند و كم و كیف تولد و رشد پدیده ای به نام صنعت داروسازی كشور بعد از سال ۵۷ را به مردم منعكس كنند. اجرای موفقیت آمیز طرح ژنریك بعنوان شكل دهنده نظام دارویی كشور، اقتدار در خور تحسینی به داروسازی ایران بخشید.پشت پرده سه درصد واردات دارووی اضافه كرد: در نظر داشتن وسع مالی مردم و ایده اینكه همه آحاد ملت بتوانند به دارو و درمان دسترسی داشته باشند، رویكرد ژنریك گرایی را در صنعت داروسازی كشور تسری داد و سبب توسعه ی روزافزون این صنعت در كشورمان شد و ما را به موقعیتی رساند كه هم اكنون باوجود رشد شاخص جمعیتی ۹۷ درصد، مصارف دارویی كشور را صنعت داروسازی ایران تامین می كند.شیبانی افزود: دلایل مهمی پشت واردات ۳ درصد باقیمانده وجود دارد كه دانستن آنها هر قضاوت كننده ای را قانع می كند كه صنعت، كماكان به تولید ۹۷ درصد فعلی ادامه دهد چون كه تولید ۳ درصد در داخل كشور به هیچ وجه مقرون به صرفه نبوده و هزینه های بسیار كلانی را متوجه صنعت خواهد ساخت.وی اظهار داشت: دارو محصولی است كه در مقایسه با یك كالای اساسی، از اهمیت فوق العاده بیشتری برخوردار می باشد چون همواره می توان در صورت فقدان یك كالای اساسی، فراورده ی دیگری را جایگزین آن كرد اما در زمینه ی دارو امكان این جایگزینی وجود ندارد. مریض مبتلا به بیماری قند باید داروهای ضد قند مصرف كند. نمی توان به او مسكن داد و انتظار بهبودی داشت. ازاین رو جایگاه دارو در تصمیم گیری های كلان و سیاست گذاری ها جایگاه ویژه ای را از آن خود می كند. صنعت سرافراز دارو در بحرانی ترین شرایط سیاسی كشور در دهه های مختلف، متناسب با میزان جمعیت و درآمد مردم، جوابگوی نیازهای كشور بود و احتیاجات دارویی را تامین كرده است. اگر چنین صنعت شكوفایی نداشتیم خدا می داند كه با مشكلات فعلی چه فتنه هایی كه با كمبود دارو به پا نمی شد.شیبانی اظهارداشت: خشت بر روی خشت گذاشتیم تا صنعت داروسازی ایران به چنین بالندگی و موقعیت مباهات آفرینی رسید. من ۴۲ سال در محضر همراهان دارویی شاگردی كردم و كودك صنعت را با همراهی و همدلی به جوانی رساندیم. آیا هیچگاه به یاد دارید در رویارویی با مشكلات، خطی از یك شركت داروسازی تعطیل شده باشد، الان به شرایط عجیبی رسیده ایم كه تعطیلی شركت های دارویی، خبری معمولی شده است. آیا نباید فرامین اتاق فرمان را قبل از صدور، با اهالی صاحب تجربه صنعت دارو در بین گذاشت. ما این صنعت را در بحرانی ترین شرایط جنگ ۸ ساله از گردنه های تحریم و فشار عبور دادیم. بنده خودم در وزارتخانه از نزدیك با مشكلات مواجه بودم. مشكلات تحریم، مشكلات مبادلات مالی و خیلی مسائلی كه امروز آنها را به صورت ویژه و برجسته فهرست می كنند، در زمان دست اندركاری ما هم وجود داشت. وی اظهار داشت: همكاران پركار ما در صنعت داروسازی افتخارآفرینی كردند و مردم شریف و شایسته ی ما باید با كمك رسانه ها به تلاش ها و پشتكارهای دیده نشده اشراف پیدا كنند. توانی كه وابستگی و واردات را به استقلال و خودكفایی رساند هنوز زنده است و می تواند باز شگفتی بیافریند. این ظرفیت چه از نظر دانش تولید و چه از لحاظ دستگاه ها هم چنان وجود دارد. اما شرط مهم این است كه اتاق فكری مهیا كنند و صاحبان دانش و تجربه و مدیران دلسوز صنعت در تصمیم گیری ها ایفای نقش داشته باشند.صنعت داروسازی كه پادگان نیستشیبانی افزود: صنعت داروسازی كه پادگان نیست یك نفر آن بالا فرمان صادر كند و بقیه خبردار بایستند. اعتقاد راسخ دارم با هم فكری و همراهی به آسانی از تحریم های جدید هم عبور می كنیم. مشروط بر این كه ناخدای طوفان ندیده، كشتی صنعت را به كوه یخ نكوبد و آرامش صنعت داروسازی كشور را با تصمیمات ناشیانه بر هم نزند. مشكلات فعلی چه هستند؟ ما همواره از تحریم ها بعنوان فرصت استفاده كرده ایم. همراهان قدیمی خوب به یاد دارند كه اوایل انقلاب قادر به تولید یك گرم مواد اولیه دارویی نبودیم اما در این برهه ۵۰ درصد از نیاز داروسازی ها به مواد اولیه در داخل كشور رفع می شود. آیا این مصداق تبدیل تحریم به فرصت نیست.
وی اضافه كرد: ما حتی نمی توانستیم پوكه آمپول تولید نماییم. از كشور همسایه شیشه وارد می كردیم ولی هم اكنون هم نیاز داخلی مرتفع شده و هم تولیدات مازاد خویش را صادر می كنیم. من قصد انكار مشكلات را ندارم ولی توانمندی های ما در صنعت داروسازی، مانند سیلی است كه هر سدی را ویران خواهد نمود. این همه دانشمند و صاحبین نبوغ و پشتكار كه در صنعت حضور دارند، كشور را در حل مشكلات دارویی امروز و فردا یاری خواهند رساند. مشروط بر این كه آن ها را در تصمیم گیری های در رابطه با دارو شركت دهیم. از آن ها نظر بخواهیم و این اظهارات ریشه در دانش و تجربه را محترم بشماریم.شیبانی اظهار داشت: حلزون غول پیكر بروكراسی را سر راه اقدامات حیاتی صنعت داروسازی كشور قرار ندهید. دستورالعمل هایی كه پیاپی و هر روز از دفاتر روسای در حال تكثیر ابلاغ می شوند به یكی از آفات جدید صنعت تبدیل گشته است. مواردی كه گفته شد همه از جانب وزارت بهداشت نیست اما این وزارت بهداشت است كه باید پاسخگو باشد چون صنعت دارو، فعالیت های حیاتی و مفیدش را زیر پرچم این وزارتخانه انجام می دهد. سایر وزارتخانه ها هم می توانند با نگاهی به شرایط محتاج مساعدت صنعت دارو بعنوان یكی از عالی ترین صنایع كشور، مشكلی از مشكلاتش را حل كنند. وقتی به فوتبال و والیبال كمك های میلیاردی می كنید، بد نیست گرهی هم از مشكلات داروسازی ها، شركت های پخش دارو و داروخانه ها باز كنید. این مراكز بحران زده، عرضه كننده ی نوشداروهای احیاكننده ی جان مردم هستند و امروز با اوضاع مالی به استضعاف كشیده شده، به صورت جدی نیازمند تغییر شرایط هستند.سهم ارزی صنعت داروسازی كشوردر ادامه، مرتضی خیرآبادی عضو هیات مدیره سندیكای صاحبان صنایع داروهای انسانی ایران، با اشاره به ارقامی كه در صنعت داروسازی كشور جابجا می شود، اضافه كرد: بارها در رسانه ها عنوان شده است ۹۷ درصد از داروهای مورد نیاز كشور در داخل تولید می شود. آیا كسی عمق این واقعیت را درك كرده است، اگر این درصد را در جدول تناسب بگذاریم برای ۳ درصد باقیمانده ۱.۴ میلیارد دلار هزینه می كنیم، پس ارزش ۹۷ درصد تولید داخلی ۴۵.۴ میلیارد دلار است یعنی نصف درآمد ارزی ایران را باید روی ۱.۴ میلیارد دلار بگذاریم تا مخارج داروی كشور تامین گردد. آیا كسی به این مهم عنایت دارد.وی اظهار داشت: هم اكنون كل مبلغی كه برای ۹۷ درصد هزینه می كنند ۶۰۰ میلیون دلار است در حالی كه حداقل ۲۵ میلیارد دلار صرفه جویی ارزی را كسی در نظر نمی گیرد. اسناد مالی واردات داروی عراق را بررسی كنید. هزینه های دارویی ارمنستان یا تركیه را ارزیابی كنید. موردی قابل طرح از روسیه شاید به روشن شدن بحث كمك كند. امسال پوتین در سفر به تركیه ۲۰ میلیارد دلار پول به داروسازی های آن جا داد و از آنان خواست توانایی خویش را از لحاظ كمی و كیفی حداقل به نصف بنیه تولیدی ایران برسانند. بسیاری از شركت های ما هم اكنون در حال انتقال دانش و فن آوری خود به شركت های روسی هستند. دانستن این واقعیت هر ایرانی غیوری را آكنده از حس افتخار می سازد. این افتخار را مدیران موفق داروسازی كشور كسب كرده اند. خیرآبادی افزود: چرا در چنین اوضاع نابسامانی تولید دارو متوقف نمی شود، چون فقط وجدان اخلاقی است. مثل كارخانه اتومبیل سازی فلان نیستید كه تا خبر گران شدن ارز به گوش شان رسید فورا تولید را متوقف كردند تا قیمت ها افزایش پیدا كند. ما ده ها بار به دولت گفتیم اگر ۱۰ درصد حمایتی كه از خودروسازی می كنید ۵ درصد آن حمایت را از داروسازی انجام دهید، همه مشكلات ما حل خواهد شد. كشور عراق پس از جنگ، تمام داروهایش را از سایر كشورها از جمله ایران تهیه می كند. داروهای با كیفیت تولیدی ایران از راه های مختلف به كشورهای همسایه برده می شود. از طریق قاچاق، دزدی، از طریق كردستان و هزار كوره راه دیگر سر از بازار همسایگان در می آورد. خوب چرا به این صنعت محبوب بها نمی دهید، صنعتی كه برای شما ۷۰ هزار فرصت شغلی تولید كرده است. ما امسال پیش بینی كردیم كه ۲۷ هزار میلیارد تومان فروش دارو در كشور خواهیم داشت؛ اگر این رقم كاهش اندكی نشان دهد فروش ۲۱ هزار میلیارد، حتمی است. از این مبلغ دولت باید حداقل ۱۳ هزار میلیارد تومان بابت ۷۰ درصد فرانشیز به شركت های پخش و تولیدكننده پرداخت كند ولی در ردیف های بودجه و سازمان تامین اجتماعی این عدد به ۸ هزار میلیارد تومان نمی رسد.بودجه فرانشیز دارو ثابت ماندوی اضافه كرد: بودجه همه صنایع در سال قبل افزایش داده شد اما بودجه فرانشیز دارو ثابت ماند. چگونه می شود چنین اجحافی را در حق صنعت دارو پذیرفت؟ دولت بدون پشتوانه مالی و برنامه ریزی اصولی ۱۱.۵ میلیون نفر را بیمه می كند در حالیكه بودجه دارو را در سازمان های بیمه گر ثابت نگه می دارد.خیرآبادی اظهار داشت: نتیجه این شطرنج ناشیانه، بحرانی است كه شاهد آن هستیم. آیا می دانید ۱۱ ماه تعویق در پس دادن طلب پخش و كارخانه ها تحمیل ورشكستگی است. وقتی هم كه می خواهند بدهكاری خویش را بپردازند به جای پول، اوراقی با سررسیدهای طولانی ۱۶، ۱۸ یا ۲۴ ماهه به طلبكار می دهند. چندی پیش به یكی از شركت ها در ازای ۱۲ میلیارد تومان طلب قطعی، ۲/۱۴ میلیارد اوراق مدت دار دادند. چون كارخانه نیاز شدیدی به پول داشت مجبور شد اوراق را با ضرر در بورس ۱۰ میلیارد و ۱۰۰ میلیون بفروشد. مدارك مجاب كننده این اجحاف، تمام و كمال در دسترس می باشد. دوازده میلیارد تومان پول پس از ۱۱ ماه به اوراق تبدیل شد و ۱۰ میلیارد به شركت رسید. آیا این نحوه برخورد مالی با كسی كه به دنبال مشقات بسیار، داروی بیماران را تولید می كند، می تواند وی را به ادامه فعالیت ضروری و حیاتی اش دلگرم سازد.وی اضافه كرد: سال قبل شركت های دارویی با هزینه یورو ۳۵۰۰ تومانی دارو، مواد اولیه وارد كرده و در اختیار بیماران قرار دادند و امسال باید با یورو ۵۲۰۰ تومانی پول فروشنده خارجی را پرداخت كنند دولت حاضر نیست حتی پول اختلاف ارز دارو را بپردازد. در حالی كه این اختلاف قیمت را با تجهیزات پزشكی و یا بخش كشاورزی محاسبه و پرداخت می كند. ولی تا نوبت به دارو می رسد، انگار ما هیچ حقی نداریم. تحمیل چنین تبعیض هایی به صنعت دارو چه معنایی به جز اجحاف دارد. وقتی با بیمه سلامت یا سازمان بیمه تامین اجتماعی قرارداد منعقد می كنیم می گویند اگر ۲ روز نسخه را دیر تحویل دهید با جریمه مواجه خواهید شد اما وقتی ۱۱ ماه در پرداخت بدهكاری خود تاخیر می كند، این صنعت است كه باید از حق خود بگذرد. خیرآبادی افزود: یكی دیگر از مشكلات ما عدم وجود فرماندهی واحد هست. هر اداره و سازمانی كه به ما می رسد حكمی از جیب در آورده و معلوم می شود كه ایشان هم یكی از روسای جدید ما شده اند. ما در شرایط یك جنگ دارویی قرار داریم. در این شرایط باید برای بیماران یك فرماندهی ویژه تولید شود كه تمامی اختیارات تولید و واردات را در تمامی زمینه های گمركی، ارزی و تجاری بر عهده گیرد كه خدای ناكرده خللی در سیستم درمانی كشور تولید نشود. چندی قبل در نمایشگاه جهانی مادرید متوجه شدیم خیلی از شركت های تولیدكننده ماده اولیه دارو به علت ترس از تحریم های بانكی حتی حاضر به عرضه سرنگ های از پیش تزریق هم نیستند. گمرك و سازمان توسعه تجارت برای حل مشكل دارو و مواد اولیه باید لاین خاصی را برای واردات اتخاذ كنند تا شركت هایی كه مجبورند طبق قیمت گذاری رسمی، دارو تولید و در اختیار بیمار قرار دهند، دچار مشكل نشوند. هر روز با یك ابلاغیه برای ما یك تكلیف تازه تعیین می كنند. از هنگامی كه نرخ ارز تغییر كرده یك نفس و مداوم برای ما برنامه جدید ارسال كردند. وقتی هم كه برخی آنرا اجرا می كنند با قانون تازه تر روبرو می شوند و باید تاوان بدهند.وی اظهار داشت: چرا دولت خودش را جای ما نمی گذارد، این افرادی كه با شرایط شما می سوزند و می سازند، درخور دریافت مدال هستند. در حالی كه پیوسته مورد تهدید قرار می گیرند. هر روز باید در صف بانك ها بایستند. در هزارتوی گمرك سرگردان شوند. می گویند قانون تازه وضع شده این كالا را ترخیص نمی كنیم. از طریق چاره می پرسیم معلوم می شود باید برویم كفش آهنین بپوشیم. ما توقع داریم دولت حامی این صنعت باشد. چندین ماه است كه ارز ماشین آلات دچار مشكل جدی شده است و كارخانجات به علت نداشتن نقدینگی نمی توانند ناگهان به میزان دو برابر ریالی یعنی ارز نیما ماشین آلات بخرند و دارو را با قیمت رسمی تولید و به بیماران عرضه كنند.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب