درمان سرطان با داروی دیابت
خراسان رضوی بر مبنای بازبینی نتایج عرضه شده در تحقیقات مختلف، فنفورمین، داروی قدیمی دیابت می تواند بعنوان یک مکمل در درمان ایمونوتراپی (ایمنی درمانی) سرطان مورد استفاده قرار گیرد. هم اکنون، یک آزمایش بالینی فاز یک در حال انجام می باشد تا ایمنی این درمان ترکیبی را بر سرطان پوست بررسی کند.
به نقل از نیوز، متفورمین، یک داروی رایج است که برای کنترل دیابت تجویز می شود و هم اکنون، جهت استفاده های بالقوه درمان کاهش شناختی در ارتباط با سن و حتی افزایش طول عمر فرد مورد بررسی قرار گرفته است.
مطالعات اپیدمیولوژیکی گذشته نگر نشان داده است که متفورمین می تواند دارای خواص ضد توموری باشد. مطالعات پیش بالینی و تحقیقات بر روی حیوانات امیدوارکننده بوده است اما تابحال کارهای بالینی اولیه نتایج متفاوتی را هنگام استفاده مجدد از دارو، یا به تنهایی برای درمان سرطان، یا در ترکیب با سایر روش های درمانی به دنبال داشته است.
متفورمین، بخشی از گروه داروهای ضد قند خون خوراکی به نام بی گوانیدها است. فنفورمین هم یک بی گوانید قویتر از متفورمین است و به علت گزارش اسیدوز لاکتیک در اواسط دهه ۱۹۷۰ دیگر بعنوان یک درمان دیابت استفاده نشد.
اکنون محققان در حال بازگشت به فنفورمین هستند، البته این دفعه بعنوان یک داروی مکمل برای ایمونوتراپی های سرطان که به تازگی بوجود آمده اند. فرضیه این است که افزایش قدرت فنفورمین در مقایسه با متفورمین می تواند در تحقیقات موفق پیش بالینی تا آزمایش های بالینی انسانی کمک کننده باشد.
بن ژنگ، محقق ارشد تحقیق جدید اظهار نمود: «در حالی که نتایج مطالعات مختلف بالینی متفورمین در بیماران سرطانی بسیار ناخوشایند بوده است، تحقیقات آزمایشگاه ما و دیگران نشان داده است که امکان دارد فنفورمین بخصوص در ترکیب با درمان های ایمنی پتانسیل بیشتری داشته باشد.»
مطالعه جدید، مجموعه ای از شواهد بالینی را نشان داده است که فنفورمین در مقایسه با متفورمین پتانسیل لازم برای افزایش قابل توجه فعالیتهای ضد تومور در درمان های ایمونوتراپی را دارد. ژنگ پیشنهاد می دهد چندین عملکرد قابل قبول وجود دارد تا توجیه کند که چگونه فنفورمین می تواند اثربخشی ایمونوتراپی سرطان را تقویت کند.
ژنگ خاطرنشان می کند: «به عنوان مثال، ما دریافتیم که فنفورمین اما نه متفورمین، سبب مهار بازدارنده های BRAF در مهار تکثیر سلول های ملانومای جهش یافته BRAF و رشد تومور BRAF در مدلهای حیوانی می شود.»
عوارض جانبی سمی که منجر به حذف فنفورمین حدود ۵۰ سال پیش شده در مقایسه با عوارض جانبی دیده شده در درمان های فعلی سرطان مانند شیمی درمانی اندک است. مسمومیت دارویی سبب شده است که این دارو بعنوان یک درمان طولانی مدت دیابت نامناسب باشد، اما ژنگ اعتقاد دارد که این دارو در حد مجاز درمان کوتاه مدت سرطان است.
در حال حاضر، آزمایش بالینی فاز یک فنفورمین در کنار دو داروی dabrafenib و trametinib، یک درمان ایمونوتراپی ترکیبی برای ملانوم متاستاتیک در حال انجام می باشد.
وی اظهار داشت: «اگر ایمنی فنفورمین در این آزمایش تایید گردد، میتوان ترکیبات فنفورمین را با روش های ایمونوتراپی مانند anti-PD-۱ (آنتی بادی یک برنامه ریزی شده برای مرگ سلول که ایمنی ضدتومور را تحریک می کند) برای بیماران مبتلابه انواع مختلف تومورهای سخت بررسی کرد.»
در کنار علاقه فزاینده به فنفورمین، بی گوانیدهای آزمایشی دیگری هم برای هدف گیری دقیق تر سرطان بوجود آمده است. بعنوان مثال IM۱۵۶یک مولکول جدید است که از فنفورمین استخراج شده و به تازگی نتایج امیدوارکننده ای در آزمایش انسانی فاز یک آن مشاهده شده است.
نتایج تحقیقات جدید در مجله Trends in Cancer منتشرشده است.
منبع: deyhospital.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب