چند نکته درباره بیماریهای خودایمنی
بیمارستان دی: سیستم ایمنی بدن مجهز به مجموعه ای از سلاح هاست که می تواند از بدن در مقابل انواع پاتوژن ها دفاع کند. اما در بعضی افراد، این زرادخانه قدرتمند از سلول های ایمنی و پروتئین ها، به سلول ها، بافت ها و اندام های سالم حمله می کند.
به گزارش بیمارستان دی به نقل از ایسنا، حمله سیستم ایمنی بدن به سلولها و بافتهای سالم بدن، اختلال خودایمنی شناخته می شود و در بروز بیش از ۱۰۰ نوع بیماری از دیابت نوع یک تا آرتریت روماتوئید نقش دارد.
میلیونها نفر تحت تاثیر بیماریهای خودایمنی هستند و تخمین زده شده که پنج تا ۹ درصد از جمعیت ایالات متحده به بیماری خود ایمنی مبتلا هستند و بااینکه روشهای درمانی زیادی برای مدیریت علایم ناتوان کننده این بیماریها طراحی شده اند اما در کل بیماریهای خودایمنی غیرقابل درمان هستند.
شیوع بیماریهای خودایمنی در سراسر جهان درحال بالا رفتن است، بااینکه دلیلهای آن معلوم نیست. "امیلی ادواردز" محقق دپارتمان ایمونولوژی و لطمه شناسی در دانشگاه مانش استرالیا می گوید: شاخصهای سبک زندگی مانند تغییر رژیم غذایی در کنار پیشرفت در تشخیص و شناخت بالینی از این بیماریها، احیانا در افزایش شناسایی موارد مبتلاشدن نقش داشته است.
چه عواملی موجب بروز بیماریهای خود ایمنی می شود؟
بیماریهای خودایمنی مانند خیلی از بیماریهای دیگر احیانا ناشی از تاثیر متقابل عوامل ژنتیکی و محیطی هستند اما علت دقیق آنها نامشخص است. با این وجود، افرادی که سابقه خانوادگی بیماریهای خودایمنی دارند بیشتر احتمال دارد به این بیماریها مبتلا شوند- برای مثال، موارد مبتلاشدن به بیماری ام اس در بین اعضای یک خانواده مشاهده می شود. تعدادی از عوامل محیطی مانند آلاینده ها، برخی داروها، عفونت های ویروسی و رژیم غذایی نیز در بروز بیماریهای خودایمنی دخیل هستند.
بطور کلی، زنان دو برابر بیش از مردان در معرض مبتلاشدن به بیماریهای خودایمنی هستند و این اختلالات بطور معمول در دوره های استرس شدید مانند حاملگی ظاهر می شوند. همین طور تعدادی از بیماریهای خودایمنی در نژادها و قومیتهای خاص شایع تر است- برای مثال، طبق گزارش دپارتمان بهداشت و خدمات انسانی ایالات متحده، لوپوس در افراد آفریقایی-آمریکایی و اسپانیایی تبار شدیدتر است.
علائم بیماریهای خود ایمنی
بااینکه هر بیماری دارای خاصیت های خاصی است، اما خیلی از آنها علایم مشخصی مانند خستگی، سرگیجه و تب خفیف دارند. اما علامت کلاسیک یک بیماری خودایمنی التهاب است که می تواند موجب قرمزی، حرارت، درد و ورم شود. در خیلی از بیماریهای خودایمنی، علایم می تواند گاهی خفیف و در بعضی دیگر شدید باشد.
درمان بیماریهای خود ایمنی
داروهای زیادی برای درمان بیماریهای خودایمنی مورد استفاده قرار می گیرند، اما آنچه برای بیماران تجویز می شود برمبنای نوع اختلال، شدت آن و علائمی که بیمار تجربه می کند تعیین می شود. داروهای مورد استفاده شامل مسکن های خفیف بدون نسخه تا داروهایی برای جایگزینی مواد حیاتی مانند انسولین است که بدن دیگر قادر به ساخت آنها نیست.
همین طور درمان های بیولوژیکی وجود دارند که برای هدف قرار دادن شاخصهای واکنش ایمنی نامنظم که موجب سرکوب شدن سیستم ایمنی می شود طراحی شده اند.
بیماری های خودایمنی و واکسن ها
بطور کلی، به افراد مبتلا به بیماریهای خودایمنی سفارش می شود که مانند افراد سالم واکسینه شوند. با این وجود، اگر آنها از داروهای سرکوب کننده های ایمنی مصرف کنند که تاثیر سیستم ایمنی را کم می کنند، ممکنست به حداکثر واکنش مطلوب به واکسن منجر نشود.
به گزارش بیمارستان دی به نقل از لایوساینس، بااینکه توافق علمی ناچیزی در مورد سطح آنتی بادی های سیستم ایمنی و مصون سازی در مقابل ویروس عامل بیماری کووید-۱۹ وجود دارد، تعدادی از کشورها برنامه تزریق دُز سوم واکسن را برای برخی گروهای جمعیتی همچون افرادی با سیستم ایمنی ضعیف اعلام نموده اند.
منبع: بیمارستان دی
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب