در رابطه با فستینگ اشتباه می کردیم! بیمارستان دی: نتایج یک فراتحلیل از مجموعه مطالعات انجام شده روی «فستینگ» پرده از زیر و بم این شیوه که اینروزها اغلب برای کاهش وزن اتخاذ می شود، برمی دارد. به گزارش بیمارستان دی به نقل از ایسنا، آیا تاکنون نگران بوده اید که نخوردن صبحانه ممکنست شما را در محل کار گیج و منگ کند؟ یا این که «فستینگ» یا روزه داری متناوب شما را تحریک پذیر، حواس پرت و کم بازده کند؟ تبلیغات میان وعده ها به ما اخطار می دهند که وقتی گرسنه هستید، خودتان نیستید و این باور رایج را تقویت می کنند که غذا خوردن برای سرحال نگه داشتن مغز، ضروریست. این پیام عمیقاً در فرهنگ ما تنیده شده است، چون که به ما گفته می شود که سوخت رسانی مداوم به بدن، راز هوشیار و کارآمد ماندن ماست. با این وجود، غذا خوردن با محدودیت زمانی و فستینگ متناوب در طول دهه گذشته به شیوه های رسیدن به سلامتی بسیار محبوبی تبدیل گشته اند. میلیونها نفر این کار را برای مزایای بلندمدت، از مدیریت وزن گرفته تا بهبود سلامت متابولیک انجام می دهند. این شیوه البته یک سؤال مهم را مطرح می کند؛ این که آیا می توانیم بدون فدا کردن قدرت ذهنی خود، از مزایای سلامتی «فستینگ» بهره مند شویم؟ دیوید موریو(David Moreau)، دانشیار روانشناسی در دانشگاه اوکلند(Auckland) برای فهمیدن این موضوع، جامع ترین بررسی تا به امروز را در مورد چگونگی تاثیر فستینگ بر عملکرد شناختی انجام داده است.اصلاً چرا فست کنیم؟ «فستینگ» فقط یک ترفند رژیم غذایی مُد روز نیست. این شیوه از یک سیستم بیولوژیکی که طی هزاره ها جهت کمک به انسان ها در رویارویی با کمبود مواد غذایی توسعه یافته است، بهره می برد. وقتی به صورت منظم غذا می خوریم، مغز بیشتر با گلوکزی که در بدن به عنوان گلیکوژن ذخیره می شود، کار می کند، اما بعد از حدود ۱۲ ساعت بدون غذا ماندن، این ذخایر گلیکوژن کاهش می یابند. در آن مرحله، بدن یک تغییر متابولیک هوشمندانه انجام می دهد و آغاز به تجزیه چربی به انواع کتون، به عنوان مثال استواستات(acetoacetate) و «بتا-هیدروکسی بوتیرات»(beta-hydroxybutyrate) می کند که منبع سوخت جایگزین را فراهم می کنند. این انعطاف پذیری متابولیکی که زمانی برای بقای اجداد ما بسیار مهم بود، حالا با مجموعه ای از فواید سلامتی مرتبط دانسته می شود. بعضی از امیدوارکننده ترین اثرات «فستینگ» از نحوه تغییر شکل فرآیندهای درون بدن ناشی می شود. به عنوان مثال «فستینگ»، اتوفاژی(autophagy) را فعال می کند که نوعی پاکسازی سلولی است که اجزای صدمه دیده را پاک کرده و آنها را بازیافت می کند و فرآیندی است که تصور می شود از پیری سالم تر پشتیبانی می کند. «فستینگ» همینطور حساسیت به انسولین را بهبود می بخشد و به بدن اجازه می دهد قند خون را به صورت مؤثرتری مدیریت کند و خطر مبتلا شدن به بیماری هایی مانند «دیابت نوع ۲» را می کاهد. فراتر از آن، به نظر می آید تغییرات متابولیکی ناشی از «فستینگ»، محافظت گسترده تری را عرضه می دهند و به کاهش احتمال مبتلا شدن به بیماریهای مزمن که بیشتر با پرخوری مرتبط هستند، کمک می کنند.آنچه داده ها نشان دادند این مزایای فیزیولوژیکی، «فستینگ»را جذاب کرده است، اما خیلی از ترس این که عملکرد ذهنی آنها بدون تأمین مداوم غذا کم شود، در پذیرش آن تردید دارند. برای پرداختن به این موضوع، محققان یک فراتحلیل روی خیلی از مطالعات انجام شده در این عرصه انجام دادند و تمام تحقیقات تجربی موجود را که عملکرد شناختی افراد را در حالت «فستینگ» در مقابل حالت تغذیه شده مقایسه می کرد، بررسی کردند. «موریو» می گوید: جستجوی ما ۶۳ مقاله علمی را شناسایی کرد که نشان دهنده ۷۱ مطالعه مستقل با یک نمونه تلفیقی از ۳۴۸۴ شرکت کننده که بر روی ۲۲۲ معیار مختلف شناختی آزمایش شده بودند، بود. این تحقیق تقریبا هفت دهه (از ۱۹۵۸ تا ۲۰۲۵) طول کشید. وی ادامه داد: نتیجه گیری ما بعد از جمع آوری داده ها این بود که هیچ تفاوت معناداری در عملکرد شناختی بین بزرگسالان سالم که فست می کنند و آنهائی که فست نمی کنند، وجود نداشت و افراد در آزمون های شناختی که توجه، حافظه و عملکرد اجرایی را اندازه گیری می کردند، چه اخیراً غذا خورده باشند و چه نخورده باشند، به خوبی عمل کردند.تفاوتی که «فستینگ» رقم می زند تحلیل و بررسی پژوهشگران، سه عامل مهم را آشکار کرد که می توانند نحوه تاثیر «فستینگ» بر ذهن ما را تغییر دهند. نخستین خصوصیت کلیدی، سن است. بزرگسالان هنگام «فستینگ» هیچ کاهش قابل اندازه گیری در عملکرد ذهنی نشان ندادند، اما کودکان و نوجوانان وقتی وعده های غذایی را حذف می کردند، در آزمون ها عملکرد بدتری داشتند. به نظر می آید مغزِ درحال رشد آنها نسبت به نوسانات تأمین انرژی حساس تر است که این سفارش قدیمی را تقویت می کند که کودکان باید با صبحانه مناسب به مدرسه بروند تا یادگیری بهتری داشته باشند. به نظر می آید «زمان بندی» هم تفاوت به وجود می آورد. محققان می گویند ما دریافتیم که «فستینگ» طولانی تر با شکاف عملکردی کمتر بین حالت های «فستینگ» و «تغذیه » مرتبط می باشد. این ممکنست به سبب تغییر متابولیک به کتون ها باشد که می توانند با تمام شدن گلوکز، منبع ثابتی از انرژی را به مغز بازگردانند. عملکرد در اشخاصی که فست می کنند، زمانی که آزمایش ها در اواخر روز انجام می شد، بدتر بود که نشان میدهد «فستینگ» ممکنست افت طبیعی در ریتم های شبانه روزی ما را تقویت کند. نوع آزمون هم مهم بود. وقتی وظایف شناختی شامل نمادها یا اشکال خنثی بودند، شرکت کنندگان فست کرده به همان خوبی یا گاهی حتی کمی بهتر عمل می کردند، اما وقتی وظایف شامل نشانه های در رابطه با غذا بودند، شرکت کنندگان فست کرده گرفتار لغزش می شدند. گرسنگی سبب مه مغزی عمومی نمی گردد، اما وقتی وسوسه غذا خوردن در ذهن ماست، حواسمان را آسان تر پرت می کند.«فستینگ»؛ آری یا نه؟ برای اغلب بزرگسالان سالم، یافته ها اطمینان خاطر می دهند که می توان فستینگ متناوب یا سایر پروتکلهای فستینگ را بدون نگرانی از بین رفتن هوشیاری ذهنی خود بررسی کرد. با این اوصاف، «فستینگ» یک روش یکسان برای همه نیست. احتیاط در مورد کودکان و نوجوانان لازمست، چونکه مغز آنها هنوز درحال رشد است و به نظر می آید برای عملکرد بهتر به وعده های غذایی منظم نیاز دارند. به همین ترتیب، اگر شغل شما نیاز به هوشیاری کامل در اواخر روز دارد یا اگر مرتباً در معرض نشانه های وسوسه انگیز غذایی هستید، ممکنست ادامه دادن به «فستینگ» برایتان دشوارتر به نظر برسد. البته برای گروههای خاص، مانند اشخاصی که شرایط پزشکی یا نیازهای غذایی خاصی دارند، «فستینگ» بدون راهنمایی حرفه ای سفارش نمی شود. سرانجام، «فستینگ» بهتر است به عنوان یک ابزار شخصی درنظر گرفته شود تا یک نسخه جهانی، چون که مزایا و چالش های آن از فردی به فرد دیگر متفاوت خواهد بود.به طور خلاصه نتیجه گیری ما پس از جمع آوری داده ها این بود که هیچ تفاوت معناداری در عملکرد شناختی بین بزرگسالان سالم که فست می کنند و کسانیکه فست نمی کنند، وجود نداشت و افراد در آزمون های شناختی که توجه، حافظه و عملکرد اجرائی را اندازه گیری می کردند، چه اخیراً غذا خورده باشند و چه نخورده باشند، به خوبی عمل کردند. وقتی وظایف شناختی شامل نمادها یا اشکال خنثی بودند، شرکت کنندگان فست کرده به همان خوبی یا گاهی حتی کمی بهتر عمل می کردند، اما وقتی وظایف شامل نشانه های در ارتباط با غذا بودند، شرکت کنندگان فست کرده گرفتار لغزش می شدند. با این اوصاف، فستینگ یک روش یکسان برای همه نیست. منبع: بیمارستان دی 1404/08/16 14:52:05 5.0 / 5 8 تگهای خبر: ابزار , بیماری , پزشك , پزشكی با این مطلب بیمارستان دی موافقید؟ (1) (0) تازه ترین مطالب مرتبط درباره ی فستینگ اشتباه می کردیم! پوشش بیمه ای، حلقه مفقوده خدمات پرستاری در منزل نشستن ناصحیح از دلایل مهم بروز آرتروز و دیسک کمر در بزرگسالی هشدار رشد مبتلاشدن به سرطان پستان در ایران نظرات بینندگان در مورد این مطلب نظر شما در مورد این مطلب بیمارستان دی نام: ایمیل: نظر: سوال: = ۲ بعلاوه ۳